Doe niet online wat je offline al deed
#wagenzonderpaard #samenwerkenopafstand
09/04/2020 - Er zijn rooskleurigere tijden om je werk te doen. Corona domineert de media, de gezondheidszorg, het normale sociale verkeer, het werk, de thuissituatie en de economie. Toch is er ook een lichtpuntje: we blijken nog flexibeler dan we dachten.
Het komt zelden voor dat er collectief zoveel verandert in een paar weken tijd. Weliswaar gedwongen door de omstandigheden – maar toch. Na even wennen, houden we ruim afstand, fietsen we zelfs op het fietspad meters uit elkaar, ontmoeten kleinkinderen opa en oma op FaceTime, kunnen we naar school in de studeerkamer en stampen leraren in een paar dagen een digitaal lesprogramma uit de grond. Meeten, vergaderen, borrelen, roddelen, interviewen en samenwerken met collega’s doen we in Zoom, Houseparty, Google Hangout en MS Teams. Zelfs het vrimibo-ritueel is nu virtueel.
Het horseless carriage syndroom
Eigenlijk doen we wat we al deden – maar dan online. Marshall McLuhan had in de jaren ’50 van de vorige eeuw al een naam voor dit fenomeen: het horseless carriage syndroom. Nieuwe dingen beschouwen we in eerste instantie als een kopie van de voorganger. Zo leek de eerste auto sprekend op een koets; van de telefoon werd aanvankelijk gedacht dat die bedoeld was om door te geven dat er een telegram aan kwam. En websites en nieuwsbrieven waren vroeger niet veel meer dan digitale brochures en folders.
Het horseless carriage syndroom zien we ook terug in onze eerste stappen van fulltime gedwongen online samenwerking. We kopiëren onze gewoontes naar een digitale variant. Het is een kwestie van tijd voor eerste nuances onze samenwerkingen on screen gaan verkleuren.
Om even terug te gaan naar het voorbeeld van websites en nieuwsbrieven. We vinden het tegenwoordig heel normaal dat nieuwsbrieven gepersonaliseerd zijn en websites en zoekmachines zo intelligent dat algoritmes beter weten waar je behoefte aan hebt dan jij zelf. Of dit nu gaat over een nieuwe vrouw/man, auto, hartklep, stofzuiger of baan. Zo is het internet van berg informatie getransformeerd tot een intelligent brein.
Nieuwe mogelijkheden
Als we deze ontwikkeling plotten op hoe we nu digitaal werken, dan duiken er tal van nieuwe mogelijkheden op. In plaats van een offline brainstorm zo goed mogelijk online te evenaren, kun je bij de digitale variant ook gebruikmaken van real time informatie. Bijvoorbeeld op basis van eye tracking software. De voorzitter hoeft dan niet meer – hoe ouderwets – aan lichaamstaal of sfeer in de groep af te lezen hoe het staat met de aandacht. Als de virtuele alarmbellen afgaan, is het tijd om te pauzeren.
Als je er zo over nadenkt, verlangen we over 20 jaar misschien wel hartstochtelijk terug naar die inefficiënte face-to-face vergaderingen van het pre-coronatijdperk. Maken we er zelfs een werkmuseum voor. Met echte vergadertafels, stilteplekken die je moet reserveren, werkplekken met ergonomisch ingemeten stoelen en koffieapparaten waar je lekker kunt bijpraten met op het scherm het laatste bedrijfsnieuws.
Een werkmuseum. Gewoon omdat het ook best leuk was.